Ferðaskrifstofa ríkisins

Ég er nokkuð ánægður með ráðdeildarsemi ráðmanna okkar varðandi þessa för þeirra suður til Rúmeníu. Að hafa í huga hvað svona ferð kostar, bera hana saman við það sem er í boði og taka inn í myndina að ónýttur tími frá mikilvægum störfum kostar líka peninga, er stórkostleg framför og líklega nýjung í íslenskri stjórnsýslu. Ég tek ofan fyrir þessari nýju hugsun. Það eina sem ég get kannski gagnrýnt er að skipuleggjandi ferðarinnar skuli ekki hafa athugað þann möguleika að hugsanlega hefði verið hægt að nýta ferðir fangaflugvélanna, sem eru víst tíðar frá Rúmeníu og vestur um haf með viðkomu hér á landi. Ég hefði séð fyrir mér fánumskrýdda fangaflugvél, auðvitað ekki með fanga, en með okkar ráðamenn innanborðs, á leið á hinn mikilvæga fund. Hróður okkar hefði aukist til muna á þessum vettvangi með slíkri aðgerð og jafnframt hefðum við með áþreifanlegum hætti lýst okkar staðfasta vilja til meðbræðra okkar og -systra í þessu bandalagi, færst ofar í goggunarröðinni og kannski fengið pláss í fremstu röð, nálægt Bush eða Brown, við venjubundnar myndatökur. Ekki ónýtur árangur. Við hefðum hugsanlega, með slíkum vilja, getað átt möguleika að komast í innsta ráð NATO. En eflaust hefur þessi möguleiki verið athugaður af okkar færa fólki.

Þessu framtaki til að spara og ná fram hagræðingu í rekstri hins opinbera ber að fagna á síðustu og verstu tímum og ekki að gera lítið úr vilja ráðamanna til að bregaðst við aðsteðjandi vanda.  Kannski erum við að sjá endurfæðingu "Ferðaskrifstofu ríkisins" sálugu, nema að hér er greinilega sparnaðurinn og hagkvæmnin sem ræður för. Mér finnst líka að ef ráðdeildarsemin nær að þróast það langt, að úr verði ferðaskrifstofa fyrir opinbera starfsmenn, að þá beri að leggja sérstaka áherslu á öryggismálin. Þróa ætti frekar þær hugmyndir að allir ókunnugir eru hættulegir og aðskilja í flugvélum opinbera starfsmenn í sínum mikilvægum erindagjörðum frá okkur hinum, sem kannski höfum enn ráð á því að ferðast til fjarlægra landa.

Við eigum að styðja við bakið á ráðmönnum okkar í þeirri viðleitni þeirra að spara og draga úr viðveru þeirra erlendis. Líklega væri hagkvæmast að kaupa "þjóðarþotu" til að annast ferðir til og frá landinu fyrir ráðherra og æðstu embættismenn. Lægra settir embættismenn gætu nýtt sér ferðir fangaflugvélanna. Ég myndi leggja til að hafin yrði söfnun, líkt og gert var þegar geirfuglinn var keyptur á sínum tíma, til að kaupa þotu. Ríkissjóður er skuldlaus og ekki viljum við að ráðdeildarmennirnir fari að stofna til skulda vegna þessara kaupa. En kannski mætti hugsa sér að þetta yrði í einkaframkvæmd eins og í tísku er í dag til að skuldin verði ekki færð til bókar og að ríkissjóður verði áfram skuldlaus. Legg til að söfnunardagur verði að kveldi Eurovisiondags. Þjóðin getur þá yljað sér yfir gjafmildinni og að ráðamenn okkar verði minna fjarverandi erlendis á meðan við horfum á drauma okkar að Eurovision verði á næsta ári haldin í Egilshöllinni verða að engu. 

Athugasemdir

[proletariat, 7.4.2008 kl. 01:05]

ég hef heyrt margar vitlausari tilögur undanfarið.

[Hrönn Sigurðardóttir, 11.4.2008 kl. 18:58]

Af því ég sé þú átt svo fáa almennilega vini ;)