Seðlabankinn

Ég held að eitt að stærstu vandamálum peningamálastefnunar sé að trúverðugleiki bankans er ekki nægjanlegur. Í forsvari fyrir bankann eru pólitíkusar trekktir upp eða settar í þá nýjar Duracell rafhlöður og  síðan uppdubbaðir í einhverri menntaskólahagfræði.  Að lokum gerðir klárir til að upplýsa okkur hin um verðbólgumarkmið bankans og hvort breyta eigi vöxtum eða ekki til að unnt sé að lifa mannsæmandi á þessu skeri. Eftir leiðsögnina í fræðunum vilja þeir allir verða eins og Greenspan og helst að hafa það þannig að þegar þeir mæla að þá verði máttur orða þeirra slíkur að hlutabréfa- og/eða gengisvísitölur taka að dansa líkt og norðurljós um miðja vetrarnótt.

En þetta er ekki svona. Það er ekki hlaustað á þá, trúverðug- og myndugleikann vantar. Þeir eru ekki Greenspan, bara uppdubbaðir platseðlabankastjórar sem allir vita að hefðu orðið betri yfirflugstjórar á Boeing 757 ef ríkð væri enn með flugfélag. Hefði ég frekar kosið að þeir hefðu fengið þá vegtitla, þ.e. að verða flugstjórar hjá ríksflugfélaginu sáluga (blessuð sé minning þess) en setjast í stól seðlabankastjóra og hafa engan mátt eða kunna ekki að beita þeim stjórntækjum sem þeir hafa í höndunum. Aðgerðir Seðlabankans til að hafa áhrif, snúa ekki bara að vöxtum og bindiskyldu. Það felst líka í skoðunum, hugmyndum og að sannfæra aðra um ágæti hugmyndarinnar.  Bankinn hefur brugðist þessu hlutverki sínu og fyrir bragðið eru önnur tæki sem hann hefur vita bitlaus. Trúverðugleikinn hefur beðið hnekki.

Við erum nú stödd í kerfi þar sem er met viðskiptahalli, fara þarf til Brasilíu eða Zimbabwe til að finna jafn háa stýrivexti og styrkur krónunar þannig að engin innlend framleiðsla fær staðist slíkt til lengdar. Þá eru aðstæður þannig hér, að farið er að gera út af erlendum aðilum, á þá vexti sem hér eru. Gefin eru út hávaxta jöklabréf sem ellilífeyrisþegar í Þýskalandi kaupa. Og hvers skyldi svo á endanum greiða vextina? Við gerum það á endanum. Almenningur hér á landi greiðir fyrir vaxtamuninn sem er á erlendu myntinni og vöxtunum á krónunni. Þannig fer hluti af okkar afkomu í að fjármagna ævikvöld þýsks tannlæknis eða kennara á sólarströnd í Tyrklandi.

Seðlabankinn þarf að öðlast trúverðugleika. Slíkt held ég að ekki takist nema að við fáum í forsvari fyrir bankann mann/konu (já einn bankastjóri dugar eins og annarsstaðar) sem er trúverðug, hefur þekkingu á því sem bankinn er að fást við og er kominn það langt í fræðunum að hann þarf ekki að treysta á tossamiða í púltinu.

Davíð segir gagnrýni SA ekki trúverðuga

Athugasemdir

[haraldurhar, 5.6.2007 kl. 22:09]

Sæll Hagbarður.

    Eg tek undir allt sem þú segir í grein þinni, annað en að stýrivextir eru ekki nema 10% í Brasílíu, svo ég held þú þurfir að halda þig við Afríku ef þú eigir að finna samjöfnuð í vaxtaokri.  

   Íslenska krónan er minnsti sjálfstæði gjaldmiðilinn á alþjóðamarkaði, og hvergi nærri nógu stór eða öflugur gjaldmiðill fyrir ísl. fyrirtæki í útrás.   Það er ábyrgarhlutur að halda uppi rangskráðu gengi með vaxtaokri, sem nemur að minnsta kosti 40%, og stuðla með því að svívirðilegum viðskipahalla, og niðurbroti allara innlendar framleiðslu.  ´Ný ríkisstjórn á nú þegar að setja bæði stjórn og bankastjóra Seðalbankans af, og skipa bankanum nýja stjórn, og ráða faglega í stöðu Seðlabankans. 

    Núverandi vaxtamunur stuðlar að meira órétti en nokkuð annað, því allir sem eitthvað mega sín hafa fjármagnað sig í erl. lágvaxtaminntum, og jaframt stundað carrytrade, almúinn og ísl. launamenn hafa mátt sitja uppi með ósköpin.

    Að Dvíð skyldi skipa sjálfan sig í þetta embætti fæ ég bara ekki skilið, hefði ekki verið betra fyrir þjóðina að hann hefði skipað sig sem yfirdýrlæknir, eða landlækni.  Hann virðist ekki gera sér grein fyrir að í dag með aukinni samþættingu efnahagsstarfsemi yfir landamæri, verður sjálfstæð peningamálastefna síflellt erfiðari, vegna greiðs aðgangs einstaklinga og fyritækja að fjármagni.   Svo virðist hann eða stjórn Seðlabankans ekki gera sér grein fyrir hinu ísl. fyrirbæri sem heitir verðtrygging.

    Hann lýsir sér best sjálfur þegar hann fjallar um samtök atvinnulífsins, og telur þá áð sjálfsögðu ekki skilja eitt.