REI-skýrslan er farsi

Verklagið sem notast var við til að leiða "sannleikann" fram í REI-málinu er furðuleg og vekur hjá manni spurningar hvort ekki er eitthvað meiriháttar bogið við íslenska stjórnsýslu. Ég trúði því þegar málið var sett af stað að "velta ætti við öllum steinum". Að nú væri loksins komin "stjórnsýslunefnd" sem færi ofan í sumana á því sem aflaga fór í þessu máli. Trúði því að stjórnsýslunefndin væri stýrihópur sem ákvarðaði umgjörð málsins, stýrði verkefninu og fengi til liðs við sig sjálfstæða og óháða aðila til að framkvæma úttekt og skoðun á málinu ofan í kjölinn. Reyndin varð önnur. Ofan í saumana fóru aðilar sem allir eru á einhvern hátt tengdir málinu. Á milli nefndarmanna fór síðan textinn sem birta átti í lokaskýrslunni. Nefndarmenn gátu sett mark sitt á textann og úr varð  "samningstexti" aðila, sem allir voru tengdir málinu. Trúverðugleiki úttektarinnar beið hnekki með þessu "moði" um sameiginlegt orðalag sem skýrsluhöfundar urðu ásáttir um. Það er miður að þetta skyldi hafa orðið niðurstaðan. Efinn fær bólfestu og maður fer að hugsa hvort þessi niðurstaða sé pólitísk, stjórnmál snúast jú víst um málamiðlanir, sagði einhver. Finnst stjórnsýslunefndin ákvað að fara þessa leið, að þá hefðu þeir a.m.k. átt að bera það mikla virðingu fyrir kjósendum að láta ágreining eða skoðanamun nefndarmanna koma fram í sérbókunum, frekar en að bræða álitin í sameiginlegan texta, sem víða hefur enga merkingu. Þetta er ekki stjórnsýsla sem er boðleg á 21. öld. Markmiðið með úttektinni, hélt ég vera, að upplýsa og gera sýnilega þá atburði sem voru undanfarar REI-málsins. Niðurstaðan er  bara óskýr sameiginlegur texti stjórnmálamanna, sem á engan hátt upplýsir eigendur OR um hina raunverulegu atburði.